Als ik, eventjes maar, om de mist te fotograferen, uit de auto stap is de herrie echt oorverdovend. Een Canadees houdt maar niet op luidkeels te vertellen dat -ie er weer is hoor! Alsof het hele ven dat nog niet wist. Wisten jullie dat de ochtendzang van vogels in twee golven komt? eerst vlak voor en na zonsopkomst, en dan zo'n anderhalf uur later nog een keer? Oh, dat wisten jullie. De schapen, verderop, doen daar niet aan mee.
Plotseling zie ik in een weitje twee stoeiende paarden. Ik zet mijn auto midden op de kruising stil om te kijken. Stap uit (er is om deze tijd toch geen mens op de weg) en maak foto's vol hekwerk en borden en lantaarnpalen van dit indrukwekkend mooie spel.
Bij de sluis ontbijt ik in gezelschap van een kwikstaart. Tien minuten genieten we samen van de opkomende zon. Kaas en chocolademelk. Hij houdt het op eiwitrijk vers spul. Er hangt genoeg onder de bomen, zie ik even later.
Erg veel kraaien, een enkele gaai. Waakzaam slapende hazen, midden in de wei. Romantische doorkijkjes. Een jongetje stapt van z'n fiets bij een wei vol paardjes; met zo'n jong (het is nog geen zeven uur) kan niet veel mis zijn, denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten