Door de wegafsluiting kom ik veel later, en ergens anders, dan gepland. Maar het zonnetje schijnt, en nauwelijks ben ik uit de auto of ik zie "iets" op een paaltje, ver weg. Mijn vooroordeel: vogels op paaltjes zijn Vliegenvangers - hoewel ik enige twijfel voel als hij er niet op terugkeert. Maar veel te ver weg om - misschien was het wel een blaadje! Ik wandel door lege velden, langs een ontluikende schoolfeestdag (ik begrijp die muziek wel hoor, maar al die flierefluiters in de bomen...) en een moeder met zoon, niet argwanend, maar heus wel oplettend. Tot straks, mevrouw. Na een houtsnip met chocolademelk (weten jullie wat een houtsnip is? oh, dat wéten jullie) op een stel boomstammen loop ik langs onze tropische vegetatie terug om een foto van het zoontje te maken.
Beers, er gebeurt altijd wel wat. En genoeg zandige akkers in de buurt voor een Tapuit op een paaltje. Echter - op 23 mei 1968 (en dat is behoorlijk precies 42 jaar geleden...) zag ik een eind verderop, in St.Agatha, mijn eerste Gekraagde Roodstaart. En als ik zo naar deze keel kijk...
Het wàs ook te ver, en deze foto is een sterke uitvergroting. Maar het zonnetje scheen, en (zie verder boven)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten