Bij Beers is de weg nog afgesloten, dus ik scheur naar rechts, waar de ganzen haastig te water gaan. Grauwe ganzen, één Canadees en die witte dromer ("soepgans", wat een vreselijke naam voor een bijna-zwaan). De twee Nijlganzen blijven staan, zij zijn toeristen gewend. Er staat een overweldigend veldbouquet van klaprozen en klaver en korenbloemen en valse kamille en nog veel meer, en ik ben niet de enige die het ziet. Prima! Verderop, waar het wat rustiger is, zit de houtwal vol zangertjes, oeverzwaluwen duiken tot in het water, eenden, meeuwen, paarden, veel kraaien.
Nu, thuis, zie ik dat dit mijn honderdste maasblogpost is - en is hij niet pràchtig?
Gefeliciteerd met je 100e blog. Het is iedere keer weer een genot om te lezen en te zien wat je nu weer meegemaakt hebt. Op naar de volgende 100!
BeantwoordenVerwijderen