De gaai in mijn tuin werpt een jaloerse blik op zijn Nederlandse vriendje, want dié zit er mooi glad bij. Hij zit met die rare punkkop. Met het pootje van de oude mevrouw Koek gaat het inmiddels beter: nog wat dik, zoals je ziet, maar toch weer klemvast op haar eigen stekje (een Hollands eikje - we kunnen elkaar zo recht in de ogen zien). Lopen op de grond gaat nog moeilijk - ze steunt dan op een vleugel (zoals ook ik...).
(Naschrift 22 juli: inmiddels gaat ook het lopen weer heel redelijk.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten