Als de rozenvingerige dageraad het verdigris van vroege velden doet verdwijnen... Jaja, ik ben klassiek geschoold: Homeros noch aliteratie hebben geheimen voor mij. Of is het nou allitteratie? In Katwijk tik ik een eitje voor ik de terugtocht aanvaard langs die nog zeer frisse weiden. Overal eenzame vogels: één nijlgans, één scholekster, één valkje (nou ja, da's meestal, hè?) één zwartkop. Die doet ochtendgymnastiek, nogal grappig (nou ja, da's meestal, hè?) voor de liefhebber hè'k daar ook een kiekje van hoor. De viervoeters genieten het samenzijn, zorgzame moeders met vriendelijk-slaperige kindjes. Een kwikstaart gaat er eens mooi voor staan - dankjewel vriend, dat is me wel een natte broek waard!
En 's middags, thuis, lekker samen badderen in de tuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten