Wat ik zo geruststellend vind van zo'n zandweg in de zon is natuurlijk de tijdloosheid. De foto is vandaag gemaakt, maar vijftig jaar geleden zag het er krèk zo uit. Ik kan me kind voelen, nog niks aan de hand, alles is nog mogelijk. De warmte van die zon, met je vingers een wereld maken in dat zand.
Er was vandaag nog veel meer te zien, aan de overkant van St. Agatha, bijvoorbeeld, eindelijk, een stuk of wat kieviten. Lekker opvallend bezig hun nesten te beschermen (nee niet tegen mij - geen vogel neemt me serieus hoor, met die pet al helemaal niet...)
Wow, I've never seen such a clear set of Kievit photographs! And the sandy road: great!
BeantwoordenVerwijderenAlthough I like the Dutch sound-name, I love the English "visual" name: Lapwing (I always call them Flapwing...)
BeantwoordenVerwijderenHéé... was dit niet onze Nederdietse blog? En ik hoop dat je de vervangende collage ook aardig vindt?
BeantwoordenVerwijderen