Luchtacrobaten

Tijdens mijn ontbijt vermaakt een grasmus me met zang en dans. En er valt nog meer te zien, daar boven het Nederasseltse. Een eenzame lepelaar, en ernstig kijkende kauwtjes, het lijken wel Kafkasiaanse ambtenaren met die blik.
Maar ze vallen wel mee hoor: ze verzorgen niet alleen hun jongen, maar ook de koeien, die daar zichtbaar van genieten (en ze hakken er stevig in, geloof me!)
(Ik zeg dat nou wel zo achteloos, en ik weet ook wel dat verderop een kolonietje zit, maar ik had er nog nooit een gezien, dus: een lépelaar !)