Onherkenbare bossen veren zwoegen door de lucht en komen geen centimeter verder; hoge bomen met, nog steeds, veel bladeren maken veel lawaai; er zitten zelfs witte koppen op de golven in de plas.
Herfst aan de Lange Linden.
Ik verorber mijn ontbijt lopend - in dit weer ga je niet zitten.
In Dukenburg breekt stralend de zon door - daar wachten mij droge kleren, en, foutje: geen glas port.
If I don't have one at eleven, I must have eleven at one.
Dus maak ik Russische koffie. Ook goed.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten