Ik zit aan de солянка als er een aalscholver voorbijscheurt. Een rechte streep, één meter boven het water. En dan valt me op: ik hoor niks ! En ook de reiger, die even later besluit om toch maar niet vlak naast mij te gaan zitten, maakt geen geluid. Dus denk ik aan al die wetenschappelijke programma's die juichen over de geruisloosheid van uilen - en dat dat vaker zo gaat. Ik zei het al eens: waarvoor we boomklevers bewonderen, doen meesjes onopgemerkt. De één wordt toegejuicht, de ander... En dus maak ik de stap naar de kunstwereld. Ik vind het werk van mijn neef Sjak beter dan dat van Twombly, maar Cy levert het grote geld op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten