Zwaluwen

Beloken Pinksteren - maar heel ander weer dan vorige week. Hier past een opmerking van de Belg Gert Arijs: ...maar het kan niet altijd koekenbak zijn! (Zoek zijn natuurblog eens op!)
De buienradar belooft een lichter gaatje van een uur, dus zonder ontbijt meteen op pad. Het geluid van een voetbaltoernooi op de achtergrond (ik ben weer zeer laat, vanochtend) onderstreept de zang van de vogeltjes in de stilte, hier. Een Boerenzwaluw scheert over het water. Vreemd - mijn vader, afkomstig van het Heydepark, hield ook zo van vis. Of is dat nou iets anders. Huis- en Gierzwaluw zoeken het wat hogerop. Als ik verder loop vliegen er ballen over het hek. Ik maak dat ik wegkom. Zie nog net hoe dat rood leuk afsteekt tegen het motregen-groen. Kòffie.

Kievit en Grasmus

Muziekfeest op de Beerendonck, en ze hebben goed weer. Van harte gegund - maar om het gedreun op mijn terras te ontlopen een uurtje naar een dijk. (Hé, die éne traktor klinkt nèt zo!) En meteen, eindelijk: een Vliegenvanger. Nou ja: gelóóf ik. Want je weet: die zitten altoos op een paaltje. En deze niet. Te dik ook.
'n Grasmussin dan maar?
Veel knullen op naar benzine stinkende brommers, vaders met voor en achter kabouters op de fiets. Ik ga van de dijk af, want daar, in de veel te verre verte (ik heb al gekeken naar echte telelenzen maar die zijn me te duur) zie ik Kieviten. Twee paartjes. Drie vriendelijke paardjes staan te kijken naar die onbeweeglijke kerel. En de zon schijnt.

Gekraagde Roodstaart

Door de wegafsluiting kom ik veel later, en ergens anders, dan gepland. Maar het zonnetje schijnt, en nauwelijks ben ik uit de auto of ik zie "iets" op een paaltje, ver weg. Mijn vooroordeel: vogels op paaltjes zijn Vliegenvangers - hoewel ik enige twijfel voel als hij er niet op terugkeert. Maar veel te ver weg om - misschien was het wel een blaadje! Ik wandel door lege velden, langs een ontluikende schoolfeestdag (ik begrijp die muziek wel hoor, maar al die flierefluiters in de bomen...) en een moeder met zoon, niet argwanend, maar heus wel oplettend. Tot straks, mevrouw. Na een houtsnip met chocolademelk (weten jullie wat een houtsnip is? oh, dat wéten jullie) op een stel boomstammen loop ik langs onze tropische vegetatie terug om een foto van het zoontje te maken.
Beers, er gebeurt altijd wel wat. En genoeg zandige akkers in de buurt voor een Tapuit op een paaltje. Echter - op 23 mei 1968 (en dat is behoorlijk precies 42 jaar geleden...) zag ik een eind verderop, in St.Agatha, mijn eerste Gekraagde Roodstaart. En als ik zo naar deze keel kijk...
Het wàs ook te ver, en deze foto is een sterke uitvergroting. Maar het zonnetje scheen, en (zie verder boven)

The 2010 Summer Lecture

Op mijn andere blogs ga ik wel eens wat uitgebreider in op een specifiek teken- of fototechnisch onderwerp onder de wijdse titel "The ... Lecture", met een knipoog naar de wetenschappelijke Christmas Lectures van de BBC, dus waarom niet ook zoiets op deze blog.

Natuurfotografie - mijn late roeping.
Toen ik in de zestiger jaren begon met fotograferen was ik tamelijk geïnteresseerd in de technische kant ervan, maar nog meer in de toepassing van die techniek in de sportfotografie. Fraaie lichtval, compositie, mooie grijzen - ik was me er vaag van bewust, maar wat echt telde waren telelenzen die verre sporters scherp dichtbij brachten. Flitsers die grote afstanden konden overbruggen.
Halverwege de jaren negentig stopte ik met fotograferen - totaal. Ik raakte geen camera meer aan. Ik tekende, weer, want dat was wat ik vroeger altijd deed.
Na een onderbreking van meer dan tien jaar schafte ik me een digitaaltje aan, voor de vacantie. En nog een. En nòg - een heleboel, vooral "vintage" toestellen. Analoog, zwartwit, èchte photographie. Licht in al zijn verschijningsvormen. Gefilterd, reflecterend, contre jour, verrassend.
Mistig, vroeg in de ochtend. Steeds vaker in de natuur, en ook steeds vroeger. Paarden, die grote vriendelijke wezens. Vogels, die vrolijke levensgenieters.
En, heel vreemd eigenlijk, niet met de grote telelenzen van vroeger. Want scherpte, opnamekwaliteit, boeit me niet meer zo. Ik zit niet uren geduldig in mijn auto, de 800mm op een zandzakje, te wachten voor die éne spectaculaire prent.
Ik wil gewoon buiten zijn, genieten van wat ik zie (hoor, ruik) en het fotograferen zorgt ervoor dat ik bewust om me heen kijk. Boomkruipertjes zien, en alleen een staart fotograferen. Of een half konijn. Ook heel sterk: herten zien, en de camera vergeten.
Het maakt me niet uit, ik kom wel weer terug.

De techniek.
Ik gebruik, naast die nostalgische vijftig tot honderd jaar oude camera's vooral de eenvoudigste Canon EOS1000D, met een 55-250mm objectief. Meestal niet in de autofocusstand want in rietkragen en houtwallen raakt die daar maar overspannen van.
De "picture style" heb ik ingesteld op "neutraal". Ik heb een tijd "natuurlijk" geprobeerd, maar dat resulteerde in grijzige foto's die ik altijd automatisch nabewerkte. "Neutraal" is zo ongeveer wat ik bedoel, ik crop nog een beetje, en voor Panoramio maak ik de kleuren iets meer verzadigd. Dit alles met het simpelste programma: Picasa.

Omdat 250mm niet heftig tele is, ook nog iets over het aanbersen van het wild (jaja, ik heb mijn jagersbrevet al in 1971 gehaald!)
Niks camouflagekleding of omtrekkende bewegingen: de complete fauna weet heus wel dat ik er ben, daar hebben ze perfekte zintuigen voor. Dieren duiken ook niet voortdurend achter een boom weg. Ik wandel gewoon; wel beweeg ik me erg rustig, dat vinden zij en ik prettig. Ik merk (of verbeeld me) dat ze me na een poosje accepteren: de meeste foto's maak ik in de tweede helft van een wandeling.

Waar?
Gewoon, bij mij in de buurt. Geen exclusieve uitstapjes naar bizondere natuurgebieden. De sperwer op mijn terras, de ooievaar midden in het dorp. Schapen op de dijk langs de Maas en paarden naast de snelweg. En ja, ook de puttertjes in het beschermde natuurgebied. Zoek mijn foto's maar op Google Earth, of op flickr: erwinruys, en de vogelwerkgroep Nijmegen heeft wel kaartjes.

Pinksteren 2010

Het was, voor mij, een boordevol weekend. Liefkozende paarden in de zeer vroege ochtend, in de zon stovende kindertjes terwijl boven hen een ooievaar rondjes draait, groene, met geel bespikkelde landschappen waarin kleine veertjes verstoppertje spelen, een stralendwitte gans droomt Saint-Saëns voor de grauwe massa.
Ochtendmist die alles verzacht en zomerzon die tòch niets bedierf.

Tweede Pinksterdag

Niet zo vroeg als gisteren, maar vroeg genoeg om de scooters voor te zijn. De Kraayenbergse Plas, heel rustig. Overal klein spul, veel te ver weg (hier rechts), maar kijk die Kneu (helemaal bovenaan) daar nou eens fier zitten. En als ik weer terugbanjer, zon in de rug, laten de Puttertjes zich van hun kleurigste zijde zien. Zwaluwen scheuren over me heen. En daar in de verte, misschien, een Kievit? Die zie je maar weinig, tegenwoordig.
PS -iemand verstand van vlinders? Het zóu een Argusvlinder (Lasiommata megera) kunnen zijn. Wellicht.

Scherpschutter

Nee - zó snel ben ik nou ook weer niet dat ik twéé opvliegende Puttertjes scherp krijg. Maar wel bijna! En is dat kogeltje links niet snóezig?

Paar

Omdat het zo prachtig was - je dacht toch niet dat ik daar maar één foto van heb? (Of van dien ooievaar? Of die kleine veulentjes? Kom nou!)

Pinkstermiddag

En allemaal op de gemotoriseerde tweewieler om deze zomerse zondag actief en dynamisch te genieten, op de tennisbaan, op het voetbalveld. Nog brak van de zeer vroege ochtend slenter ik een beetje rond. In de cathegorie jong volk: flower-power merrie met veulen. Boven me laat een uiver zien hoe het moet. Hij wordt belaagt door een kraai, maar vertrekt geen spier. Ik ga op weg naar stracciatella met advokaat en slagroom.

Pinksterochtend

Als ik, eventjes maar, om de mist te fotograferen, uit de auto stap is de herrie echt oorverdovend. Een Canadees houdt maar niet op luidkeels te vertellen dat -ie er weer is hoor! Alsof het hele ven dat nog niet wist. Wisten jullie dat de ochtendzang van vogels in twee golven komt? eerst vlak voor en na zonsopkomst, en dan zo'n anderhalf uur later nog een keer? Oh, dat wisten jullie. De schapen, verderop, doen daar niet aan mee.
Plotseling zie ik in een weitje twee stoeiende paarden. Ik zet mijn auto midden op de kruising stil om te kijken. Stap uit (er is om deze tijd toch geen mens op de weg) en maak foto's vol hekwerk en borden en lantaarnpalen van dit indrukwekkend mooie spel.
Bij de sluis ontbijt ik in gezelschap van een kwikstaart. Tien minuten genieten we samen van de opkomende zon. Kaas en chocolademelk. Hij houdt het op eiwitrijk vers spul. Er hangt genoeg onder de bomen, zie ik even later.
Erg veel kraaien, een enkele gaai. Waakzaam slapende hazen, midden in de wei. Romantische doorkijkjes. Een jongetje stapt van z'n fiets bij een wei vol paardjes; met zo'n jong (het is nog geen zeven uur) kan niet veel mis zijn, denk ik.

Politiek

In verband met de komende kamerverkiezingen stel ik voor: draaihalzen en draaikonten. Op de verkiezingsfoto staan ze er scherp op, maar deze zijn in het wild genomen. Caveat elector!

Deodorant

(Zie ook 29 april hier beneden)
"Kijk, juffrouw Snip, géén witte strepen."
"Maar, juffrouw Snap, je ruikt nog steeds naar vis."

Vuile plas

Vroeger moest je ervoor naar het Naardermeer, nu niet alleen in de Beerendonck, maar ook bij die smerige poel naast het Oud Burgeren Gasthuis: Aalscholvers. En méér: in dat vieze water leven vissen, want de aalscholvers "sproeien" voortdurend, en die reiger staat daar óók niet voor niets. Moeder eend voelt zich er op haar gemak, èn dat puberjoch, zeer luidruchtig, zoals het hoort op die leeftijd.

Dauwtrappen

Nou... dauwtrappen - in elk geval vroeg genoeg om onvoorbereid oog in oog te staan met twee jonge herten. We kijken elkaar dom aan. Als ik mijn camera pak gaan ze er vandoor (en voor mooie kontjes moet je op mijn andere blog zijn, dus geen foto.) Na een pakje chocolademelk op een bankje (weinig dauwtrappers hoor, maar het weer is ook drie keer niks) wandel ik naar Roemeense taferelen. Mijn auto stinkt volgende week nog naar schapenmest. De modern gekleurde foto heeft een wat merkwaardige compositie omdat één van de wollige pubers per sé ook door de zoeker wilde kijken.

Nederasselt

De houtwallen zitten vol luidruchtige twittertjes, maar ze laten zich niet zien. Behalve dit barmsijsje (?), éventjes. Ik ben sowieso wat aan de late kant (tien uur), dus afgezien van de inmiddels onvermijdelijke Nijlganzen, die sla ik even over, en een hele zooi wilde, geniet ik de fauna vandaag vooral akoestisch. Maar er valt nog genoeg te zien hoor! Kijk maar op Google Earth waar al dat schoons te vinden is.

# Walk like an...

Naar het tuincentrum! Papyrus kopen voor mijn vijver! Kijken of er een taalcursus in de buurt is! Morgen falafel maken!
Want om de hoek is de populatie Egyptenaren vervijfvoudigd!

"Walk like an Egyptian": the Bangles 1986

PS - Nijlganzen horen tot de "halfganzen, Tadorninae", misschien...

Witwangstern

De buienradar belooft een droog uur, maar als ik bij de overloop uitstap geloof ik er al niks meer van. Mijn tuin vol met staartloos jong spul, lammetjes bij Katwijk en nu weer verse aanplant bij de koeien - ik kan er geen genoeg van krijgen. Als ik net goed aan de wandel ben begint het echt te regenen. Een vogelaar duikt op uit het struikgewas (15xbi om de nek, 35xmo in de hand) de beschutting van zijn auto in. Op mijn vraag kan hij nog net "witwangsterns!" antwoorden. Niks voor mijn Paxette met 45mm Pointar uit 1950. Ik ben tevreden met de plas, laat de merry met haar veulen verderop lekker met rust. Met ons drieën horen we de stilte. Maar in de verte lokken die witwangsterns. Meer bi's en mono's, regenpakken in camouflagekleuren en vogelgidsen. Het is ze gegund, de natuur is voor ons allemaal, en ik kom wel een keer terug hoor.