# Broekje in de branding

Verdórie waar is m'n zwembroek nou gebleven!

'n Broekje in de branding, Gerard Cox 1969

Goethe

33 Graden en wat doe je dan. Beetje wandelen in de zon, zitten in de schaduw, gluren naar een zwaan. Op de terugweg stuiven twee fietsdames met alles drop en dran (type nordic biking) me voorbij - en staan een eind verderop te aarzelen of ze nou rechtsaf of links willen. Ik moet links, maar ga eens even kijken wat daar rechts is. Wel: Goethe. Op de zonnige zomerdijk "bin ich Mensch, hier darf ich's sein". Potztausend wat is dit een mooie dijk. Met een duin ernaast. Echt. Hebben ze gemist.

Giambologna

De renaissance-beeldhouwer Giambologna is natuurlijk beroemd om zijn manieristische worstelsculpturen (ik houd daar wel van, zie mijn serie Ringerzeichnungen), maar in het Bargello staan ook enkele bronzen vogels van hem. Impressionistisch (niet bijná, helemaal!) en onlangs nogal aanvechtbaar romantisch geëxposeerd tussen plastic struikgewas. Prachtig. Feilloos het wezen van het dier getroffen.

Warm

27 Graden en wat doe je dan. Beetje scheuren met je Ferrari, bijvoorbeeld. Ik zit met een koel flesje en wat hardgekookte eitjes onder een boom. Afgezien van een Gehakkelde Aurelia (ik doe maar een gooi) zijn de beestjes verstandiger. Kop onder de kraan, of met z'n allen in de schaduw, dringen geblazen dus. (Of dat nou zoveel koeler is? en staan ze er niet net bij als een schilderij van Paulus Potter?)

Tolerantie

Het kan dus echt wel: bruin en groen die samen leven in één vijver. Ja, het is een beetje zoeken, maar linksboven: Paddy, "minding his own business", en rechtsonder Kick, die "zijn ding doet". Daaronder beweegt zich ook nog Zwarte Sally, maar die krijg ik maar niet voor de lens.

Pubers

Even de Meerkalfteren checken. Wòw: groot geworden, al mooi donker en wit - geen rooie punkers meer. Eéntje wil opeens vegetarier worden, je kent dat wel, op die leeftijd. Naast me spelen twee knijntjes tikkertje, nòg wel, als ze denken dat er niemand kijkt. En dat eendje lijkt al verdacht veel op Cleopatra, met al die oogschaduw... (Moeder zegt: het moet wel natúúrlijk blijven, meid. En ik denk: is ze niet pràchtig?)

PS let ook eens helemaal boven op het verschil in opvoeden... De strakke lijn van mevr. Meerkoet resulteert later in die zorgelijke types, dat losse van de eenden resulteert in dat gemoedelijke gewaggel.

Spotvogel

De paarden liggen (!) nog te doezelen, heel lange schaduwen. De zon schijnt recht in mijn gezicht, ik zie niks, hoor vanalles. Mijn schoenen bijvoorbeeld, knerpend op het zand - prima geluid. De geur van hooi. Koolzaadgeel tegen het verdigris van een korenveld dat over een tijdje zomersgoud zal zijn. Nog meer geel, hoog in de houtwal.
Een spotvogel geniet met volle snavel uitgebreid van het uitzicht. Een haas kijkt rustig, maar oplettend, wat die mens daar zit te doen.
Wel, vriend Lampe: ik probeer jou te worden.

Pad

-je. Dit bedoel ik dus, hieronder. Elke avond met het hoofd naar de grond, altijd op blote voeten lopen want ik heb volk over de vloer. En dit is nog een gróte, hoor!

Eekhoorn

Ik heb altijd een camera bij me. Altijd. Je weet maar nooit. Punt. Maar niet, toen ik vanmorgen éven naar stad hopte voor papier en inkt. En de hele Delistraat hopte een eekhoorn gezellig mee. Keek af en toe in een tuin, maar pas bij de Groesbeekseweg nam hij afscheid, de schavuit. Gelukkig werd ik thuis verwelkomd door een andere verloren zoon, ook bruin. Ik had ze al gemist - dat wordt 's avonds weer opletten, de huiskamer leegspittten (de kleintjes overleven de nacht niet: ze drogen uit op de vloerbedekking).

Kamperfoelie

Het is vandaag een dag om lui en vadzig in de zon te zitten. Op mijn parasol ligt kamperfoelie, eronder staat een groot, koud glas grapefruitsap.
Met sekt, dat wel. Ik ga morgen wel weer op stap.
Of overmorgen.

Badmeesterrrr!!

...die grote jongen màg helemaal niet in het kinderbadje!

Zes photographische oefeningen

# Terug naar de kust...

...maar dan wel met beter weer dan gisteren! Gelukkig is (bijna) iedereen er nog. En afgezien van een plagerige Gors, die incognito contre jour gaat zitten, laten de artiesten horen, en vooral zién wat ze kunnen. Potverdikkie zeg! Als ik zó kon vliegen werd ik ook een vissendief. Als ik me losruk van deze voorstelling komt vanachter de houtwal een groep ganzen laag (4 meter) over. Te laat voor de kiek, maar wat een schouwspel! De bloemversiering (zoekenweop, voorlopig vullen we in Papaver rhoeas, 'n Stellaria, en Campanula rotundifolia) is in onze driekleur, ivm het voetbal. Een meeuw (?) scheurt als een roofvogel over het water.

Terug naar de kust: Maggie MacNeal 1976

Zwart/Wit

Vroege vogels zijn we, en om vier uur al van zessen klaar - maar de dag begint behoorlijk miezerig hoor! Na een regenachtig ontbijtje in St.Agatha verandert de grijze ochtend in een zwartwitte: de Kieviten, de Kuifeenden, de Zwanen en de Visdiefjes zijn allemaal vrijwel B&W en dat wordt deze keer analoog vastgelegd op, in mijn geval, FP4. Jeroen heeft Fomapan achter mijn 400mm SSC, ik tuur door zijn 6,3 Rexatar die in 1975 slechts 69 harde guldens kostte en weliswaar geen topkwaliteit levert, maar ik herkèn de vogels wel; Jeroen scoort met de Canon zichtbaar beter (kleine foto) maar de Visdiefjes zijn minstens 60 meter (te) ver weg...

Verkeersopstopping Dukenburg

Nijlganzen van rechts, wilde eenden van links, twee groepen grauwe ganzen van alle kanten, doorsneden door zorgelijke meerkoeten. De fuut op zijn nest (nee Rob, dat is geen reiger) ziet het allemaal aan, mevrouw gans probeert de drukte te ontstijgen en een paar opgeschoten grauwe nozems doen of ze badeendjes zijn (lijkt dat èchte eendje niet sprékend op zijn moeder?). Aan de kant mijn favoriete Myosotis scorpioides en van die slappe witte (Jeroen?) ook mooi.
Sed in Arcadea ego...

Rectificatie (!)

Want ik heb weer eens niet goed opgelet: Doodje is niet alleen! Gôh. Ze liggen samen plat op de grond bij de vijver, hij rekt zich schaamteloos alle kanten uit en loopt dan letterlijk over zijn vriendin(? als de ouders er bij zijn is Doodje het enige jong dat ik zie) heen, die daar niet over klaagt. Even de pootjes strekken.

Updates

Hoe is het in mijn tuin? Prima. Al het jonge spul gedijt, de kamperfoelie doet het geweldig, Doodje twee wordt regelmatig vol koek gepropt door liefdevolle ouders. Alleen de heer en mevrouw Koekje hebben hun kind uit huis gegooid - maar ik zorg voor voldoende hap en slok hoor, en je ziet dat het wollige jeugdverenkleed al heel wat strakker wordt.
De ooievaars (zie: "Zomer" 5 juni) leven ook nog, gelukkig.

Grijze ochtend

En koud (voor de tijd van het jaar). Veel te horen, weinig te zien - nou ja, afgezien van een duivenboom, 'n mees met een pet op, een jonge grote grazer (moeder houdt een oog in het zeil, en ik haal de oormerken wel weg voor meer "wild"-effect), een al heel zelfstandig jong konijn en allerlei kleurig groen, Symphytum officinale L. bijvoorbeeld (rechtsboven). Dat rooiïge achter Tanacetum vulgare kan ik niet plaatsen hoor. Of zo'n pluizige Lisdodde. Leuk voor de luxere vogelnestjes, en wij doen er toch niks mee. Weet iemand wat rechtsonder is? (We - zie reacties - gaan uit van Senecio jacobaea.)
Een grasmus bekijkt het met strenge blik. Koeken oeken op de achtergrond.

# Een mannetje op de zandweg...

...liep, de zon scheen helder etc. Voor mij is een zonbeschenen zandweg altijd het pad naar de hemelse jeugd (wàt jullie daar ook van vinden). Ik kom langs water waar kikkers het Concertgebouworkest naar de kroon steken, zéér puberende Meerkalften zich ook verschuilen en ik denk dat Jeroen waarschijnlijk gelijk heeft (dat komt wel vaker voor) en dat ik die lens gewoon moet kopen want zeg nou zelf: ziet iemand wie daarboven zit te zingen? (Linksboven, naast de Silene Dioica, niet te verwarren met de Lychnis Flos Cuculi.) Ik zie wel Veluwse vergezichten, mooi hoor, en een Kwikstaart - ik begin een verzameling: "Vogels op Paaltjes". Ik treuzel maar terug. Tussen wat struiken en een nogal luchtige boom bespeur ik wat vliegverkeer.
Ik ga zitten, en houd mijn snavel. De tijd verstrijkt...

(Vervolg hieronder.)

Specht

...(tjèp) Heel bescheiden: (tjep.) Ik kijk omhoog, zie niks (allemaal Europese Eiken, maar ik leg de link nog niet). Maar dan is die onzichtbare tjepper zo vriendelijk naar de overkant te vliegen, dat ielere boompje te onderzoeken. Een jonge grote bonte specht. En wèg is-tie weer.

(PS ik dacht eerst een kleine, maar juv.groot is toch ehhh...)

Schumann

Ja, oké, niet direkt "natuurfotografie", maar is de binnenplaats van het huis waar Schumann ooit woonde door het groen geen paradijsje? Het terras door die platanen niet verrukkelijk? En mag ik niet tussen al dat dauwtrappen door eens een dag vadzig van terras tot terras wandelend me tegoed doen aan - dat willen jullie niet weten!

Kaasje

De vink in het dorp laat zich niet verschalken (Hé, hoe zou het met Jan zijn, van het NGS?) maar er staat veel moois in bloei. Boven gekomen waai ik haast van de dijk, de kraaien hangen als valken stil in de tegenwind, en ja hoor, hier komt het: ik durf te wedden dat die paarse Malva silvestris is. Van de kleine gele Potentilla anserina ben ik minder zeker.

Kicker

Kick is back! Daar zat ik toch wel over in, hoor. Zo'n lege vijver. Tot nu toe ook nog geen salamanders of padden gezien - de winter heeft hard toegeslagen? En kijk die breeede glimlach op dat vriendelijke koppie eens: ook blij dat hij weer thuis is.

Aan het water

...en er in: de Meerkalftjes lijken niet erg gegroeid in deze tien dagen. De witte onderkant is weg, de gele donsharen zijn (bij de meeste) verdwenen, maar verder zijn het nog echt kuikentjes. (Zie: Meerkoet, 4 juni)
En mama maakt nog steeds dat dubbele (supersoon+tòk) waarschuwingsgeluidje.

Afrikaanse taferelen!

Voor hen die niet naar Zuid Afrika konden afreizen: jong wild in de savanne, exotische planten, bont waterwild en hoogbenige vogeltjes bij het grootwild.
Heden in Katwijk of all places. Iets vóór het eerste doelpunt geschoten.