Eigenlijk ben ik meestal op een erg klein stukje langs de Maas bezig, zo tussen Batenburg en Oeffelt, misschien 35 kilometer - en tòch kom ik steeds weer wat nieuws tegen. Zoals vandaag. Ik ken mijn winterkoninkjes als laag bij de gronds, in een heg of struik rommelend. Maar deze zat fier, en luidkeels, in de top van een boom alle kanten uit te zingen.
En nijlganzen vind ik niks, eerlijk gezegd, maar Kandinsky maakte er deze keer toch iets moois van.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten