Ik wist nog steeds niet of ze alle vijf lekker aan het groeien waren, dus toen vanmorgen ma éven weg was dacht ik - maar onmiddellijk landde ze bijna òp mijn neus, keek me zéér neutraal aan, en plantte haar kont op haar kroost.
Vanmiddag echter, lang reeds was zij heengespoed, heb ik mijn kans gekregen, en:
het gaat prima met de gaaien. De vleugeltjes komen er al aan.
(Jawel, ik citeerde "de tuinman en de dood"...)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten