Ik ben in Limburg: een kwikstaart controleert de asperges. Doe mij de groene maar, meer kleur, meer smaak. Ik wissel van gedachten met een paard, we kiezen beiden voor een nutteloos leven terwijl verderop een edel rijdier er anders over denkt. Als ik een zitplaats zoek voor mijn ontbijt zie ik nog net dat plastic zakje: dat wordt een slakje van een millimeter of vijftien. Er zingt van alles om me heen, een paar gaaien gaan er lekker bij zitten, een pluizebolletje komt nog dichterbij. Thuis wacht de Thaise kip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten