En om kwart over vijf gebeurt me hetzelfde als vorig jaar: als we allebei van de verbazing bekomen zijn pak ik mijn Canon - en dan hopt het jonge hert nèt de donkere bosrand in. Ik stap maar stevig door want het is nog fris, en erg rustig. Alleen een konijnenoor (geen groente) dat zich succesvol verstopt. Heel verstandig, want verderop staat een buizerd zijn ontbijt vakkundig uit te benen.
Ruim voor de zaterdagochtendkrant ben ik weer thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten