Even kijken hoe het met de Meerkalftjes gaat - maar ik kan er niet bij: de schapen grazen er. Eéntje heeft, ergens, heel knap de uitgang gevonden. Eerst blijft hij nog wat rondhangen bij zijn familie, maar dan neemt Hänschen klein, ganz allein die Käuerlatten, op weg naar een wellicht eenzame, maar ook minder culinaire toekomst. Way to go, man! Ook de spruiten van Broer Konijn hoppen al lekker in 't rond - te snel voor mij. Alleen het kleine mensenkind heeft nog hulp nodig. Ik zit een half uur in de natte klaver (ik heb thuis al een droge broek klaargelegd) terwijl tegenover me in het riet (goed kijken: in het midden) een zangertje me zit uit te lachen (kijk helemaal boven naar dat rode lachebekje! Ik kan hem vanhieraf niet horen, maar het is waarschijnlijk een karekiet). Hij durft wel - op die afstand, twintig meter water tussen ons in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten